Czym jest tradycja
Występując chwilowo w roli zapasowej akuszerki dla jednej z kotek M., podczytuję zastany na półkach księgozbiór. Padło na zbiorek przemówień i artykułów Normana Daviesa, pochodzących w większości z lat dziewięćdziesiątych.
Rzucił mi się w oczy taki oto smakowity wyimek:
Nie będę zamęczał słuchaczy dowodzeniem mej tezy, że początki Krakowa wiążą się prawdopodobnie z kulturą celtycką, a nie słowiańską. Nie będę też przypominał, że książę Wiślan przyjął chrzest niemal wiek przed księciem Polan i przyjął go w rycie bizantyjskim, a nie rzymskim.
Refleksja: tradycja nie jest okazywaniem wierności postawom przodków, lecz filtrem nakładanym na te postawy. Jest kontynuacją wybranych elementów, a jednocześnie odrzuceniem pozostałych. W tym sensie nie ma jednej tradycji, lecz nieskończenie wiele. Tym samym uzasadnianie współczesnych postaw tradycją jest błędnym kołem rozumowania: o tym, jak działamy dzisiaj, decyduje to, jak działaliśmy kiedyś, ale o tym, jak działaliśmy kiedyś, decydujemy dzisiaj.
Bardziej przydatnym pojęciem niż “tradycja” wydaje się “inspiracja”.
republikacja z: facebook.com/jzwesolowski/posts/544763525704988
