Najdłuższy maraton

Nie w sensie długości trasy – od 1924 roku dystans biegu maratońskiego wynosi 42 kilometry i 195 metrów – a w sensie czasu biegu. Rekordowo długi czas maratonu ustanowił w roku 1967 Shizo Kanakuri, ojciec biegów długodystansowych w Japonii, kończąc bieg z czasem 54 lata, osiem miesięcy, sześć dni, pięć godzin, 32 minuty i 20.3 sekundy.

Kanakuri wystartował w maratonie na Olimpiadzie w Sztokholmie w 1912 roku, jako jeden z dwóch lekkoatletów pierwszej japońskiej reprezentacji olimpijskiej w dziejach. W dzień biegu w Sztokholmie panowała niezwykle jak na tamten czas i miejsce upalna temperatura trzydziestu stopni, Kanakuri był wymęczony cieżką, osiemnastodniową podróżą z kraju rodzinnego (przejechał całą trasę Kolei Transsyberyjskiej), do tego nękały go problemy żołądkowe, spowodowane lokalną żywnością. Kombinacja tych dwóch czynników z nie całkiem udaną regeneracją po podróży spowodowała, że Japończyk stracił przytomność podczas biegu i ocknął się pod opieką lokalnej rodziny. Wstyd “porażki” sprawił, że nie mówiąc nic nikomu – w szczególności nie powiadamiając kierownictwa wyścigu – ruszył w drogę powrotną. Miało to jakoby sprawić, że w Szwecji był uważany za osobę zaginioną przez następne pięćdziesiąt lat. W 1967 roku, w wieku 75 lat, na zaproszenie szwedzkiego Komitetu Olimpijskiego udał się do Sztokholmu, gdzie jako “zaginiony maratończyk” ukończył wreszcie swój bieg – podczas którego, jak sam zauważył później, zdążył się ożenić, spłodzić szóstkę dzieci i dochować się dziesięciorga wnucząt.

Po nie do końca udanym debiucie w 1912 roku, Shizo Kanakuri startował także na Olimpiadzie w Antwerpii w 1920 roku, gdzie ukończył maraton na szesnastej pozycji. Najbardziej znany jest z wkładu w organizację długodystansowej sztafety Hakone Ekiden, która odbywa się co roku w styczniu w Japonii na dystansie 218 km.