Rola muzyki w przekazie
Mój mały konik: propagowanie świadomości roli muzyki w przekazie wizualnym. Dobrym przykładem – telewizje informacyjne, które obiecują nam wiadomości na okrągło, ale nie mogą tej obietnicy spełnić dosłownie. Chociażby taki drobiazg: wydanie wiadomości zaczyna się o pełnej godzinie, ale poprzedni punkt programu (dajmy na to, wywiad z kimś tam) skończył się trzy i pół minuty przed pełną godziną. I co teraz? Zapchajdziura, na przykład lista programów emitowanych w ciągu najbliższych kilku godzin, prognoza pogody, albo quiz.
Wyzwanie polega na tym, że jeśli na taką telewizję przełączy się ktoś, kto czeka na wiadomości, do których jeszcze zostało jeszcze trzy i pół minuty, to my chcemy, żeby on ten czas odczekał, a nie przełączył się na coś innego, mimo że zapchajdziura go niespecjalnie interesuje.
Muzyka się do tego nadaje w sam raz, ponieważ pozwala w ciągu kilku sekund stworzyć na przykład nastrój wyczekiwania, zawieszenia, czy też relaksu. Gdy zbliża się pełna godzina (powiedzmy, że została jeszcze minuta), chcemy ten nastrój zmienić, bo teraz komunikujemy, że już za chwileczkę, już za momencik będzie gwóźdź programu i zdarzy się coś ciekawego. Kulminacją jest czołówka samych wiadomości. Zaraz po jej rozstrzygnięciu lądujemy oko w oko ze spikerem, który nam się przedstawia i wygłasza listę najważniejszych wiadomości. Teraz muzyka służy za interpunkcję: spiker wymienia jeden punkt z listy, sekunda muzyki, spiker wymienia następny punkt, sekunda muzyki, i tak dalej.
Wam się wydaje, że włączyliście się na wiadomości o tym, co tam znowu Kaczyński ze Schetyną, ale muzyka Wam opowiada zupełnie osobną, równoległą historię bez słów.
Do nowego roku została jeszcze doba z okładem, mam nadzieję że nikt już nic głupiego nie wymyśli, a więc czas na zapchajdziurę. Za chwilę dalszy ciąg programu. 🙂
republikacja z facebook.com/jzwesolowski/posts/754413108073361
