Pojedynek emancypowany

…Czyli taki, w którym nie tylko pojedynkują się panie, ale mają one także sekundantki (czyli, w razie gdyby ktoś nie czytał “Hrabiego Monte Christo”, osoby odpowiedzialne za komunikację między pojedynkującymi się osobami) oraz żeńską obsługę medyczną.

Pierwszy taki pojedynek miał miejsce w sierpniu 1892 roku. Potykały się księżniczka Paulina von Metternich i hrabina Anastazja Kielmansegg, sekundantkami były księżniczka Schwarzenberg i hrabina Kinsky, swej wiedzy jako medyk użyczyła zaś baronowa Łubińska, po którą panie posłały do Warszawy — kawał drogi, zważywszy że pojedynek miał odbyć się w Vaduz, stolicy Liechtensteinu. Panie pokłóciły się jakoby o aranżacje kwietne na wiedeńskiej Wystawie Muzycznej i Teatralnej, i uraza była na tyle poważna, że sprawę można było rozwiązać tylko bronią białą.

Panie potykały się na rapiery, a do tego – na sugestię baronowej Łubińskiej – topless. Medyczka argumentowała, że skrawek ubrania, wepchnięty w ranę ostrzem rapiera, może doprowadzić do śmiertelnego zakażenia (przypominam, że antybiotyków wtedy nie było). Pojedynek był do pierwszej krwi, trwał trzy rundy, zakończył się wzajemnym zranieniem pań (w rękę i nos, zdania kto gdzie są podzielone) – po utoczeniu krwi sekundantki uznały, że sprawa jest rozstrzygnięta honorowo, a pojedynkowiczki winny pogodzić się i zaprzyjaźnić, co te uczyniły.

Fakt walki topless nie pozostał długo tajemnicą, i wzbudził dokładnie takie zainteresowanie, jak można się spodziewać, powołując do istnienia podgatunek wiktoriańskiej pornografii. Jako że (re)publikacja ma być Safe For Work, pozostawiamy was ze wstrząsająco życzliwym portretem księżniczki von Metternich, zaś wiktoriańską pornografię (i współczesne sesje zdjęciowe w tej stylizacji) osoby zainteresowane wyguglają sobie na własną rękę.

Więcej, więcej.