z pamiętnika przedsiębiorcy

Siedziałem właśnie na składanym krzesełku, na środku placu Powstańców Warszawy i słuchałem fragmentów pamiętnika Mirona Białoszewskiego, gdy zaczęło się oberwanie chmury.

Każdy powinien raz w życiu wydać książkę, po to żeby ją potem zawijać w tekturę.

Rzeczy, których najprawdopodobniej nigdy nie miałbym potrzeby się nauczyć, gdybym pewnego dnia nie postanowił zostać samodzielnym autorem gier komputerowych.

Przeczytałem “agendę” ruszającego w tym roku programu GAMEINN, w ramach którego rząd rzuca pieniędzmi w programy badawczo-rozwojowe dotyczące gier komputerowych.

Mam na oku kilka nowych projektów. Jeżeli wszystko się ułoży, to stanę przed koniecznością zatrudnienia kogoś do pomocy. Robię więc wstępne kosztorysy, żeby z grubsza wiedzieć, czego się spodziewać.

Chciałbym pokazać Wam dzisiaj wykres, który moim zdaniem pokazuje pewną ważną prawidłowość. W pracy takiej jak nasza liczy się coś, co moglibyśmy nazwać “systematyczną namacalnością”.

W Polsce nie wypada rozmawiać o wydatkach i przychodach, głównie z powodu obawy, że się wszyscy na wszystkich poobrażają.

Księgowa miała dziś do mnie pilną sprawę: potrzebowała, żebym złożył w urzędzie upoważnienie i potrzebowała też, żebym zrobił to dzisiaj. Czy jest to wykonalne? Ot, zagadka.