demonstracje

Liczebność dzisiejszego warszawskiego protestu w sprawie przerywania ciąży, zorganizowanego przez Ogólnopolski Strajk Kobiet, szacuję na dwa i pół tysiąca. Zważywszy że był środek tygodnia i wczesna pora – to całkiem dużo.

Spóźniwszy się nieco pod Sejm, zastałem tam kilka tysięcy osób. Zważywszy pogodę i nagły termin – solidne preludium do przyszłych wystąpień.

Jedna z pikiet z zeszłego roku zapadła mi w pamięć. Z zaskoczenia ogłoszono posiedzenie komisji w sprawie zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej. Pikieta zmieniła się w naradę, podczas której osoby z poszczególnych organizacji opowiadały, co ich zdaniem zrobi teraz rząd, a co powinniśmy zrobić my.

Po powrocie z demonstracji położyłem się spać wcześniej niż zwykle i przespałem 12 godzin. Myślę, że nie tylko ja czuję się w tej chwili przeciążony. Teraz jednak jest najgorszy możliwy czas na utratę czujności, ponieważ ładunki wybuchowe zostały już podłożone, a wciąż nie wiemy, gdzie jest lont.

Teren Sejmu jest rozległy. Bez względu na to, gdzie stanę, odnoszę wrażenie, że powinienem być w innym punkcie, gdzie na pewno wydarza się coś ważniejszego.

Na pikiecie antyfaszystowskiej Obywateli RP pod urzędem miasta Warszawy pojawiło się kilkadziesiąt osób i sporo telewizji. Świetna frekwencja, zwłaszcza po stronie mediów.

Marsz antyfaszystów w tym roku nie był tak wyszukany, jak w zeszłym. Trochę szkoda, bo zeszłoroczne wystąpienie było ciekawe, pouczające i konstruktywne. Za to dziś było więcej konfrontacji.

Na demonstracji lekarzy-rezydentów (współpracujących z innymi zawodami medycznymi) przed ministerstwem zdrowia było około pięciuset osób. Wszyscy nie zmieścili się na

Byłem dziś na demonstracji “Mieszkanie plus Eksmisja” organizowanej przez… no właśnie.